Door Joyce Kruizenga-Elskamp - In een mantelzorgwoning aan de Waterweg in Putten wonen de heer A. (87) en mevrouw R. (84) Van Winkoop-Van Bentum nog steeds geheel zelfstandig.
Zij is speciaal vanuit Ermelo naar haar ouders gekomen om even te helpen met de koffie en de taart, aangezien het niet elke dag gebeurt dat de burgemeester op bezoek komt. Hij komt hen namelijk feliciteren met hun briljanten huwelijk van 19 oktober jongstleden.“Alleen hebben ze sinds een kort een huishoudelijke hulp, maar verder doen mijn ouders alles zelf”, zegt hun dochter trots.
Kooikerhondje Sara verwelkomt het bezoek met vrolijk geblaf en als iedereen zit met koffie en taart komen de verhalen los. Het blijkt al snel dat de heer Lambooij en het echtpaar diverse gemeenschappelijke kennissen en/of bekenden hebben.
De heer Abel van Winkoop, herkenbaar aan zijn krullende snor, is in 1938 in Putten geboren en was in zijn werkzame leven machinist op grote machines. “Kijk, daar op de kast staat daarvan een schaalmodel. Mooie tijden waren dat!” Hij houdt niet van stilzitten, houdt onder andere de moestuin bij en loopt nog regelmatig dwars door de weilanden naar de buurman om te helpen met de koeien. Zijn vrouw: “Als wij in een appartementencomplex zouden wonen, dan had Abel helemaal niks te doen. Hij heeft ruimte nodig.”
Uit hun huwelijk zijn zes kinderen en achttien kleinkinderen geboren, maar zij hebben helaas ook dierbaren verloren. “Wij mogen oud worden, maar veel vrienden van ons vallen de laatste tijd weg. Zo kunnen we met bijna niemand meer een borreltje drinken. Burgemeester, wilt u niet zo, na de taart, een borreltje?” “Nee, helaas! Aardig aangeboden, maar ik ben hier in functie!”, geeft de burgemeester aan.
Het gesprek komt vervolgens op de compacte, maar mooie woning. Mevrouw van Winkoop: “Ik vond alles prima, maar wilde vooral een grote serre aan het huis. Hier komt bijna elke zondag de familie samen. Toch wel een man of tien. Dat is altijd erg gezellig!” Het uitzicht over de weilanden aan alle kanten van het huis is prachtig, net alsof ze een grote tuin hebben. Maar gelukkig zonder het onderhoud. Lambooij: “En als een kennis tegen mij zegt dat hij een grote tuin wil hebben, zeg ik altijd: wacht maar, want na je zestigste lijkt het wel alsof de tuin elk jaar groter wordt!”
Mevrouw van Winkoop komt uit een gezin van negen kinderen en moest haar ouders regelmatig helpen in hun winkel. Hard werken is haar dan ook niet vreemd. Zo heeft ze zelfs nog 120 potjes advocaat staan maken voor een kerstmarkt.
Vorige week vierde het echtpaar hun 65-jarig huwelijksjubileum nog groots in De Aker. “Er waren wel 160 genodigden en op tien afzeggingen na kon iedereen. Het was geweldig. Kijk, hier is nog een filmpje waarop zo mooi voor ons is gezongen.”
Vijf jaar geleden in 2020, het corona jaar, was het echtpaar 60 jaar getrouwd. “Met paard en wagen reden wij toen langs de verschillende familieleden. Bij de één dronken wij koffie, bij de volgende gingen wij lunchen en weer verder. Dat was erg leuk om te doen.”
Mevrouw Van Winkoop rijdt geen auto meer, maar heeft wel een brommobiel. “Je moet wel aan de gang blijven en niet bij de pakken neerzitten.”
Tenslotte nam de burgemeester alle tijd om nog even met het echtpaar op de foto te gaan, waarna hij snel weer vertrok naar zijn volgende afspraak. Foto: Joyce Kruizenga-Elskamp