Marian Stasse (72) uit Putten is voor Humanitas Noord-Veluwe werkzaam als vrijwilliger voor de thuisadministratie bij statushouders. Het is niet alleen dankbaar en zinvol werk, het geeft haar nog altijd veel energie om wat voor deze mensen, die hier mogen blijven, te mogen betekenen.
De laatste zeven jaren zet ze zich actief in als vrijwilliger thuisadministratie voor statushouders. Een kleine veertig gezinnen uit allerlei verschillende landen - van Syrië en Eritrea tot Turkije, Afrika en zelfs de Filipijnen - heeft ze al persoonlijk begeleid om hun thuisadministratie op orde te krijgen én houden.Al vanaf 2009 is Marian Stasse betrokken bij Humanitas Noord-Veluwe in verschillende rollen, waaronder ook secretaris van het bestuur
Pijn in hun buik bij brieven
“Vanaf het moment dat een woning voor een statushouder beschikbaar komt, komt ons team voor het stuk administratie en financiële begeleiding om de hoek kijken. Het gaat in eerste instantie om het regelen van allerlei praktische zaken, zoals internet, energiecontracten, zorgverzekering en de toeslagen. We vertellen welke inkomsten en uitgaven ze hebben en hoe internetbankieren werkt en zo veel meer. We leggen de rechten en plichten uit en wat er nu precies in brieven staat. Eigenlijk gewoon alles van hoe het er aan toegaat in Nederland en dat is meestal heel anders dan in het land van oorsprong", legt Marian uit. "Eigenlijk vraag ik nooit naar hun achtergrond, dat maakt me ook niet uit. Ik vind dat je de mensen die hier mógen blijven, die dus een verblijfstatus hebben gekregen, honderd procent moet begeleiden. Hoe beter zij integreren, hoe beter dat voor iedereen is. En als vrijwilliger kun je hierin gewoon een hele belangrijke rol spelen. Het geeft mij persoonlijk veel energie als ik voor iemand de zaken goed heb geregeld. Dat dingen lukken waar zij tegenaan lopen en je ze weer overzicht kunt bieden. Dat je het regelt als iemand pijn in zijn buik heeft van een brief waar hij of zij niks van snapt met allerlei bedragen erin. Je maakt iemand dan erg blij. Er zitten hele fijne en leuke gezinnen tussen, waar ik een prettig contact en goede band mee heb opgebouwd. En soms verloopt het wat moeizamer, maar dat hoort er ook bij.”
In de regel duurt het traject negen maanden, maar in de praktijk lopen de trajecten soms uit. Dit is zeker het geval als er sprake is van gezinshereniging. Marian: “Wat heel fijn is, is dat je onderdeel bent van een team van vrijwilligers. Je ondersteunt elkaar en kunt samen sparren. Je staat er nooit helemaal alleen voor.”
Taal grootste probleem
Waar lopen statushouders tegenaan? “De taal is wel het grootste probleem. Zeker voor de oudere mensen die uit een land zijn gevlucht. Zij volgen wel de verplichte taallessen, maar hebben vaak moeite met het Nederlands. In die gevallen biedt een tolk uitkomst. Ik heb veel bewondering voor ze, want ondanks dat ze het niet makkelijk hebben, doen zij het echt voor hun kinderen. Dat die hier een veilig en fijn bestaan kunnen opbouwen met een opleiding of een baan. Een andere horde is het vele papierwerk. Nederland is écht een papierland.”
Iedereen is geschikt
Voor wie is dit vrijwilligerswerk geschikt? “Eigenlijk voor iedereen: als je je eigen administratie kunt doen, kun je dit ook. Zelf heb ik altijd administratief werk gedaan, maar dit is zeker geen vereiste. Het is gewoon heel dankbaar werk en je kunt echt het verschil voor deze mensen maken. Bovendien is je tijd flexibel in te delen. En ik blijf het zeggen: je kunt niet iedereen in ons land opvangen, maar de mensen die wel in Nederland mogen blijven die moet je dan zo goed als mogelijk helpen. Ze hebben ons hard nodig”, besluit Marian gedreven.
Hulp nodig bij de adminstratie of vrijwilliger worden? Neem dan contact op via e-mail [email protected]. Of bel naar telefoonnummer 06-2200 3910.
