Door Joyce Kruizenga-Elskamp - Wie kan er nu zeggen dat je op Kasteel Groevenbeek hebt gewoond? Nou, Moniek van den Berg van Bakker Bart aan de Dorpsstraat 22.
“Mijn vader is Hubertus van den Berg toentertijd verbonden aan school Steenenkamer en later leraar Nederlands op Groevenbeek en mijn moeder stond nog aan de wieg van tennisvereniging ‘t Laakhuisje. Maar ik ben opgegroeid in Zijderveld.” Toen Moniek zeventien was, verhuisden ze terug naar Putten, waar ze via Staatsbosbeheer de benedenverdieping van Kasteel Groevenbeek konden huren. “Maar ik wilde terug naar Zijderveld. Ik kon uren achter in de tuin doorbrengen, bij het graf van de heer Schermbeek. Daar zat ik dan te chagrijnen”, zegt ze nu lachend.Tijd voor vrije tijd… “Wij verhuizen van energielabel ‘zeer luchtig’ naar comfortabel!”
Moniek doet de opleiding Brood en Banket en wil graag een bakkerij in, maar kreeg te horen; jij met je vlotte babbel, ga jij maar voorin helpen. Vervolgens komt ze in de horeca terecht en werkt op allerlei bekende locaties, van Ambt van Nijkerk tot Kasteel Staverden en van het Postiljon Hotel tot Hotel ‘t Speulderbos. “Daar ontmoette ik mijn man Hans. Hij was mijn leermeester en terwijl ik de beste was, gaf hij mij een zesje. Ik was zo kwaad!” Hans, met een knipoog: “Maar als ik haar een hoog cijfer zou geven, zou zij haar best niet meer doen, toch?” Gelukkig kwam het later helemaal goed. Hans: “Ik bracht haar thuis en toen ik zag dat ze op een kasteeltje woonde, dacht ik, die moet ik houden!” Ze kregen een zoon en een dochter.
Jaren later verhuisde het jonge gezin naar Huinen en beginnen daar in samenwerking met Sauna Drôme een B&B. In haar vrije tijd stond deze bezige bij brood te bakken, jam te maken en onderhield ze de groentetuin. Maar daarnaast deed ze ook aan paardrijden, schilderen, dansen, turnen, tennissen, zwemmen en was ze achttien jaar lang overblijfmoeder. Tevens runde ze de kantine op de manege, ook bij feesten en partijen. Ook gingen ze achttien jaar niet op vakantie. Toen de jongste naar groep acht kon, ging Moniek aan de Knapzaksteeg werken in de bloemen en planten.
Op een gegeven zag ze in 2022 dit lege winkelpand van Bakker Bart. “Als jullie het niet doen, doe ik het!”, riep onze dochter. De bloemenbaan werd opgezegd, maar de B&B hielden ze ‘om alles te kunnen blijven betalen’. Het is hard werken. Ze staan zes dagen per week om 4.00 uur op en om 5.00 uur gaan de eerste karren de oven in. Tussendoor gaat ze snel naar huis om het ontbijt voor de B&B klaar te maken, de vier paarden te verzorgen en de twee honden te voeren. Moniek en Hans zijn supertrots op hun team met meiden. “Wij maken geen fouten en kunnen alleen maar leren. En de meiden houden echt rekening met elkaar.” Daarnaast ondersteunen ze vier Puttense pleeggezinnen met brood en doen ze mee aan de app ‘too good to go’ tegen voedselverspilling.
Maar op een ochtend veranderde het leven van Moniek drastisch, toen ze de karren niet meer leeg kon halen. “Mijn handen en armen werkten opeens niet meer!” Ze bleek twee auto-immuunziektes te hebben ontwikkeld en moet haar beperkte energie inmiddels flink doseren. Gelukkig is deze werkomgeving goed voor haar en kan ze dit werk blijven doen, maar het huis in Huinen en de B&B zijn onlangs verkocht. “Wij verhuizen van energielabel ‘zeer luchtig’ naar comfortabel. Mijn hele vrije tijd staat momenteel in het teken van verhuizen. Ik kan echt niet wachten om hier in het dorp te gaan wonen!”

Moniek moet gaan leren doseren, dus meer dan verhuizen, werken en brood bakken zit er even niet in. Foto: Joyce Kruizenga-Elskamp