Gemeente Putten voert een nieuwe werkwijze in waardoor inwoners die extra ondersteuning nodig hebben in het sociaal domein dit eenvoudiger kunnen krijgen. Daarbij wordt uitgegaan van de gedachte één gezin, één plan en één regisseur.
Deze brede toegang is enerzijds om te voorkomen dat inwoners diverse loketten af moeten om aanvragen in te dienen of vragen te stellen. Anderzijds is de gedachte om in te zetten op preventie, zodat problemen zoveel mogelijk voorkomen worden of laagdrempelig opgelost kunnen worden. De derde reden om hiermee aan het werk te gaan is, omdat voorwaarden elkaar tegen kunnen spreken. Met deze manier van werken kan er integraal gekeken worden wat er nodig is en welke afspraken gemaakt kunnen worden om hulpverlening in te zetten op diverse onderdelen.In 2020 heeft de gemeente al een pilot gedraaid voor deze brede toegang, waarbij het doel is om zaken in het sociaal domein integraal op te pakken.
Op verzoek van Wij Putten spraken de leden van de commissie samenleving afgelopen dinsdag over dit onderwerp. Van de Brug van het CDA vraagt zich af of de gemeente niet voor de muziek uitloopt. “Moeten we dit nu wel aanpakken, want er komt landelijke sturing in de vorm van een nieuwe wet.” Ook vindt Van de Brug het belangrijk om de participatieraad in te schakelen als de nieuwe werkwijze wordt geevalueerd.
Lange van Gemeentebelangen vindt dat de pilot nuttige informatie heeft opgeleverd. “Wij vinden het erg belangrijk dat de inwoner in één keer goed geholpen wordt. Het is sowieso belangrijk om de inwoners centraal te stellen bij alles wat de gemeente doet.”
La Roi van Wij Putten hoopt dat deze werkwijze ervoor zorgt dat inwoners niet meer van het kastje naar de muur worden gestuurd. “Wij vinden verder een integrale benadering erg belangrijk. Waarbij het voorkomen en oplossen van problemen het uitgangspunt moet zijn. Als inwoners met een hulpvraag komen, hopen we dat er door wordt gevraagd om te kijken of er ook niet gestelde hulpvragen spelen. Wordt er bijvoorbeeld ook gekeken naar het huishoudboekje. Het taboe op armoede is nog steeds groot. De vraag moet zijn of iemand kan rondkomen. Voeg deze vraag aan de gesprekken toe. Biedt onze inwoners bestaanszekerheid. Verder zien we graag een samenwerking met de maatschappelijke partners. Zijn alle partners op de hoogte van de dienstverlening van de gemeente.”
Van Ooijen (ChristenUnie) vindt het gevaarlijk om op basis van aannames dit soort vragen te stellen. “De regie moet wel bij de zorgvrager blijven, zij zijn eigenaar van hun eigen proces. Men komt met een hulpvraag en dan moeten wij niet aan de lopende band andere dingen erbij halen en het over pakken. Wees daar voorzichtig mee."
Wethouder Koops reageert: “Ik heb te weinig inhoudelijke informatie over de komst van een nieuwe wet, maar dit onderwerp zal de komende jaren brede belangstelling krijgen. Een gemeente die dichter bij de samenleving staat kan haar inwoners makkelijker ontmoeten. En wat mij betreft is dat een logische manier om met inwoners om te gaan. Tijdens een keukentafelgesprek komen er vanzelf punten naar voren waar je zelf van tevoren niet eens aan gedacht had. Er moeten kwalitatief goede gesprekken worden gevoerd waardoor de zorgvrager ook alles op tafel kan leggen. Zolang de client daarvoor open voor staat. We willen vraaggericht werken en inwoners in één keer goed helpen. De inwoner staat centraal. Regie bij de inwoner houden is zeker belangrijk, maar soms hebben inwoners wat extra hulp en ondersteuning nodig en moeten we er niet van uitgaan dat iemand het alleen kan. We pakken de regie niet af, maar bieden wel ondersteuning."
