Handhaven is lastig en het lijkt tegenwoordig een hard woord. Omdat je dan niet lief bent. Men is bang voor stemmenverlies en men maakt onderscheid tussen een individu en een groep.
Men behoort alles over een kam te scheren, wil het rechtvaardig zijn. Deze gezagscrisis is ontstaan, omdat in de thuissituatie bijna geen regels worden gehandhaafd. Het is de hoogste tijd om hier mee te beginnen.Een particulier wordt bijvoorbeeld wel aangepakt voor een overtreding, maar een groep jongeren of andere groeperingen niet.
De overheid behoort hier in voor te gaan door de wetten en regels te handhaven. Wil het niet met zachte hand, dan moet het maar met stevige hand. Gaan we hier niet mee aan de gang, dan gaan we een wetteloze tijd tegemoet. Dan gaat een ieder doen wat hij of zij ervan vind en dat iets 'moet kunnen'. Dan hoeven we ook geen wetten en regels te maken, om een bestuurbare samenleving te hebben.
Het ging rond het jaar 1900 anders. Mijn overgrootvader was veldwachter in Putten (Bart Jan van Rijn) of ook wel 'lange Bart' genoemd. In de boeken stond dat hij rechtvaardig was. Een jongere van rond de twintig (de man was al oud toen ik het uit zijn mond hoorde) die druk was met uitdagen en vechten, had hij twee maal een waarschuwing gegeven. Toen de veldwachter hem voor de derde maal weer betrapte werd hij gestraft. Hij kreeg, met de platte kant van de sabel, klappen op zijn bovenarmen, zodat zijn moeder hem drie weken moest aankleden. Deze jongen was in één keer genezen en zei dat zelf ook tegen anderen.
Dus op een gegeven moment moet er opgetreden worden. Dat moest toen en is nu ook nodig. Nu misschien op een andere manier, maar toch. Regeren is ook handhaven!
Regelmatig vertelt een Puttense politicus in een column wat hem of haar bezighoudt. Deze keer is het de beurt aan Evert van Rijn, raadslid voor de SGP. Reageren? Stuur een email naar [email protected].
