De afgelopen maanden heeft de fractie van Wij Putten steeds meer signalen van bewoners gekregen over rattenoverlast. Mensen maken zich zorgen.
Deze mensen horen, zelfs na meerdere meldingen, niets van de gemeente.Maar als ze een melding doen, krijgen ze vaak het gevoel dat ze niet serieus worden genomen
Voor Wij Putten was dit reden om vragen te stellen aan het college. En wat zegt het college? Het aantal klachten valt mee en er zijn dan ook geen redenen om aan te nemen dat er sprake is van een rattenplaag.
Alsof het aantal meldingen iets zegt over de werkelijke overlast! De drempel om te melden wordt steeds hoger en hoger. Zeker als je het idee hebt dat er toch niets mee gebeurt. En dat is precies wat we nu zien: bewoners melden minder, omdat ze zich niet gehoord voelen. Het vertrouwen daalt, terwijl de ratten blijven.
Het stoort Wij Putten ook dat er niet wordt gezocht naar de oorzaak van de overlast. Het college wijst naar bewoners alsof het hun schuld is en zij hun eigen terrein niet schoon en op orde houden. Meer dan een verwijzing naar de plaagdierbestrijding en de website van de gemeente om een klacht te melden wordt er niet gedaan. Hiermee zijn inwoners volgens het college voldoende geïnformeerd. De ongediertebestrijding doet zijn uiterste best, maar zelfs met het plaatsen van driehonderd kooien wordt het probleem niet opgelost.
In de beantwoording van onze vragen zegt het college dat het de taak van de gemeente is als er sprake is van ratten in de openbare ruimte. Maar dat vergt naar onze mening een actieve aanpak. Niet alleen achter de schermen, maar zichtbaar in de wijk en een actieve communicatie naar onze inwoners. Als de gemeente de overlast blijft bagatelliseren, voelen bewoners zich in de steek gelaten. En dat is misschien wel net zo schadelijk als de overlast van de ratten.
Wij Putten schrijft met enige regelmaat een column voor Puttense Zaken. Deze keer is het de beurt aan Wilma van Voorst-Ruiter, raadslid Wij Putten.
